Ben querido amigo, o baleiro que deixas é tan grande coma o cariño
e o aprezo que tiñamos por ti.
O teu sorriso sempre nos beizos coma un paxaro querendo voar.
A túa palabra unha ponte, un aloumiño.
Ben querido amigo, marchas e deíxanos orfos pero non queda outra
que seguir no camiño e levar nas costas o peso da túa ausencia.
Alá onde esteas, estimado Mosquera, asubía por nós e habemos de ir.
Chóraseche Mosquera.
Os teus amigos da Casa de Galicia e da banda de gaitas Triskele hoxe choran por ti.
